Rozległ i rozległy są celowo tak blisko siebie, dziękuję za zauważenie.
Czy wiersz stylizowany jest zły przez stylistykę? Nie wiem, być może, może powinnam w tytule jakoś zaznaczyć, zastanowię się. Ten wiersz jest dramatyczny, podmiotka jest zjawą opowiadającą swoją historię, podobnie jak widma w "Dziadach". Oczywiście wasze uwagi nie są mi obojętne i bardzo za nie dziękuję i pozdrawiam.

rozległy/rozległ - za blisko.

Poza tym: krople rosy, łzy z rzęs, doszyta do duszy tęsknota... psują ci wiersz Krystyno.
Nie są to wartości, które dodają liryki, czy poetyckości.
Nieodpalonemu zniczowi brakuje tylko lontu. Przemyślałabym ten przymiotnik. Dalej nie brnę. Pozdrawiam.

Masz rację, "między liśćmi".

Za dużo "poezji w poezji"; namnożenie zużytych metafor/rekwizytów typu dusza, tęsknota, dzwon; nadmiar przymiotników nie pozostawia czytelnikowi pola manewru np. "rozległy chłód" - ta rozległość to wypełniacz nic nie wnoszący. Lepiej napisać "między liśćmi osiki" - styl. I ta końcówka z dużej litery, jak ze sztambuszka pensjonarki. Może popracuj nad tym jeszcze.