dolejmy soku

wódka czysta jak biała kartka

papieru jednych onieśmiela a

innym rozwiązuje język

 

podkładam ogień pod papierosa

popiołem da się napisać coś grubego

parę słów albo narysować palcem

choinkę albo cycki baby z

tatuażu marynarza

 

codzienny przegląd sumienia

zostawiam na jutro; teraz jestem

po prostu zbyt żywy

w podejrzanej dzielnicy

na obrzeżach  pamięci miasta

czekam na autobus

albo ucieknę pieszo

 

dziś się już poddaje

czystą kartką papieru zawijam kamień

rzucam w czyjeś okno

prześwietlone telewizorem

dalej nic się nie dzieje

 

mrok tylko gęstnieje tu i na

peryferiach

jakiekolwiek by je przeklinać

zawsze są i czekają na parę słów

które wpadają wieczorem

przez otwarte okna