tetu, zgrabnie to sobie zinterpretowałaś (zresztą zgodnie z intencjami autora ;-). Wyjawię ci, że to impresja z życia wzięta: jest zegar, kobiety, panowie i pies. Zależało mi na spowolnieniu czasu, i chyba odniosłem sukces...
Irro, zapowiedziałem miniaturę i oto ona. Pozdrowienia dla Adagio (w roli głównej).

"zegara na ratuszu/ cień się kurczy" - brawo!

W tej miniaturze wszystko dzieje się jakby w zwolnionym tempie. Nie wiem do końca dlaczego, ale takie mam wrażenie, zwłaszcza po zadumaniu się nad drugą cząstką i tak naprawdę nie mogę wyzbyć się tego uczucia. Oprócz tego, wszystko tam się kurczy, maleje, a co za tym idzie - dobiega końca.
Ale czy aby na pewno? Może wbrew osi czasu, nic tam się nie zmienia?
Co dzień ta sama scenka, która sprawia wrażenie, jakby czas zwolnił, zatrzymał się.
Bez względu na to, jak sobie to poukładałam, mam jednak gdzieś z tyłu głowy wrażenie ulotności. Ten obrazek, to jednak tylko chwila, ulotna jak wszystko inne. Pozdrawiam.

No, cóż, miniatura wymaga wyobraźni. To w zasadzie podprogowe informacje; pisane dla sanoczan ;-)

Trzecia zwrotka przemawia. Dwie pierwsze milczą