Zdanie "I tak rozmyślając nad istotą poezji" sugeruje, że wcześniej coś było na temat, a tymczasem PLowi myśl zaprzątała wsteczność lusterka... to mnie nie przekonuje. Coś się zaczyna pod koniec z tym zamknięciem oczu, ale zaraz mamy the end. Treść kompletnie do mnie nie przemawia. Poza tym wiersz o poezji lekko przynudza i czytelnik wychodzi z pustymi rękoma.

I czegóż można się dziś spodziewać po "poezji"?
(wzięłam w cudzysłów, bo traktuję ją trochę metaforycznie)
120 na zakręcie i to z zamkniętymi oczami, to jest hardcore proszę pana:)
Skrajne stany odzwierciedlają kondycję nie tylko języka, wystarczy się rozejrzeć, by zobaczyć jak mocno się uwsteczniamy. A skąd się to bierze? Raczej wiadomo. Pozdrawiam.