Z uwagi na ustawienia prywatności nie wszystkie dane tego użytkownika są widoczne

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


zaokrąglają się ciała. 
reszta, to dokładnie jak wędrówka na siódme piętro
z siatami wypchanymi dobrem wszelakim:
od upolowanych skarbów po cuda, te nie na kartki.
a co komu winna zapuszczona winda?
 
zaostrzają się rysy.
na przekór przekonaniom i cichym deklaracjom,
że przecież już nic nie zostało do oclenia.
zaległe opłaty? nie było nawet mandatów.

puchną poobijane chrząstki.
w efekcie niezamawianych atrakcji
częściej doskwierają nadwyrężone stany
podgorączkowe. co my tu mamy?
aaa/on_teraz: chce się już nic.
aaa/on_chętny: z tego pieca chleba nie sprzedasz.


Ilość odsłon: 452

Komentarze

wrzesień 30, 2023 19:27

Sama prawda, jedni doświadczają, inni doświadczą.
Czas jest nieubłagany

wrzesień 29, 2023 22:35

https://www.youtube.com/watch?v=zsnqbfFrWKU

wrzesień 29, 2023 22:23

Szlifujemy. Pragmatycznie wykorzystujemy innych (spostrzeżenia).

wrzesień 29, 2023 21:22

Auć! Oczywiście, że wkradł się kiks.
Ale mam komfortową sytuację i czujne oczy wyłapujące wszystkie zadziory z brulionu. Dzięki.
I to jest właśnie najlepsze na poemaxie: próba na czytelniku! Od razu widać: kosz lub szlifujemy.

wrzesień 29, 2023 19:35

Zamiast "wypchanymi" dałbym "pękatymi". Czegoś mi jeszcze brakuje.

wrzesień 29, 2023 18:37

Nieskładna relacją, która tylko na chwilę staje się wierszem. Bardzo lubię takie pisanie.