W aspekcie szykowania się do lotu po co pisać o stawianiu twardo kroków - to się wyklucza. "które wiosną w serce nalewa nadziei do pełna" - to bym usunął jako koturnowość. Końcówka nijaka/banalna - podsumowanie trywializujące poprzednią treść. Może jednak nad tym popracować?

Hej Tetu, dziękuję za analizę, sugestie i cierpliwość.

Witaj Malino.

Przeczytałam wiersz z uwagą. Jest parę rzeczy na które warto zwrócić uwagę. Przede wszystkim nadmiar zaimka zwrotnego w ostatniej cząstce i w ogóle, to nad nią bym się pochyliła.

Gapić się - nie lepiej patrzeć w słońce?

Automatycznie ucieka ci jeden zaimek zwrotny, poza tym takie kolokwializmy mi osobiście się nie podobają. Serce w tej cząstce też bym pominęła, można ją inaczej ułożyć np:

jak patrzeć w słońce
które wiosną wlewa nadzieję
do pełna
zapomnieć co złe
iść prosto

dalej

Coś w ten deseń. Chodzi o przestrzeń, żebyś nie miała tak dosłownie co, gdzie i do czego. I spójrz! Zlikwidowały ci się wszystkie zaimki. Oczywiście nie musi to być identycznie jak sugeruję. Możesz po swojemu, możesz wcale, chciałam ci tylko pokazać na co warto zwracać uwagę.

"I stawiam twardo krok" - tu skłoniłabym się do lm.

"przypominam sobie
powoli" - zbędne

Widzę też trochę inną wersyfikację, ale to pewnie kwestia smaku, może wprawy;)
Atutem wiersza jest warstwa liryczna. Masz potencjał, by przekazywać emocje. Tego się trzymaj. Pozdrawiam.