Podobnie jak Mithril. Proponuję jednak tytuły redagować inaczej, bo tu jasno wynika, że autorem tekstu jest Nastulczyk, a nie Adaszewski... Chyba, że się mylę. Dodam, że takich tekstów można wyłowić z każdej książki Olgi Tokarczuk, na pęczki.

Pytasz o intencje, a w tej sprawie jakiekolwiek zapewnienia wychodzą nieautentycznie, a nawet podstępnie.
Wiersz jak wiersz - albo sam (bez tytułu) coś znaczy albo nic nie jest wart.
Tytuł natomiast to przyznanie się do inspiracji, dla czytelnika prawdopodobnie pozostające beż znaczenia, ale ważne dla tfurcy.
Poza tym bonzowie poezji twierdzą, że nie może ona być "szekeszczeniem papieru", czyli dalszym ciągiem poezji już napisanej, ma się wywodzić z tzw. życia. Im na złość robię.

...trudno nie odnieść wrażenia, że epatujesz erudycją, z której dla mnie, jako "czytaczyciela", niewiele wynika.

- nie wiem; czy - i nie piszę tego ze złośliwości - sposób na odklimatyzowanie siebie czy przejęcie klimatu z "opisanych" utworów/autorów jest napędem do usytuowania czytaczyciela w klimacie pajaca.

...dzielę się tylko wrażeniami, to nic osobistego.