Milo, dzięki za koment.

To są wiersze do czytania radiowym głosem.. :)

Uśmiecham się, bo były czytane, wprawdzie nie w trójce, ale gdzieś tam sobie były. Co do nagrania interpretacji, chętnie bym takowej posłuchała. Pozdrawiam.

Nie ma to jak klimat. To są wiersze do czytania radiowym głosem... np w trójce pod księżycem lub romantykach muzyki rockowej, gdzie tłumaczenia i interpretacje Beksy były jak szklanka coli z pevexu dla spragnionego. Klimat rządzi. A może kiedyś nagram interpretację...?

Dziękuję Wam za wszelkie próby zrozumienia tekstu. Z tytułu zlikwidowałam podtytuł - celowo, by się o czymś przekonać i się przekonałam. Celowo pominęłam też dwójkę, którą zamierzałam nieco podciągnąć, ale idzie jak po grudzie i raczej zostanie jak jest.
Z Piotrowymi wierszami jestem jak zrośnięta, ciężko mi w nich grzebać.

Nie pożądaj (bezsilność 3). Być może jako całość jest to bardziej wyraziste, tak przynajmniej może się wydawać, podkreślam może, bo co poniektórzy mieli gdzie indziej inne zdanie na temat tworu. Ale nie ma problemu, biorę na klatę. Numerowałam i tak tylko do piątki, bo wierszy z Piotrem przybywało i zaczęły żyć osobnym życiem, ot tak, po prostu. Także jeszcze raz dziękuję za wgląd i opinię. Podtytuł wróci na miejsce. Pozdrawiam.

bardzo mi się podoba to co po drugiej stronie wiersza, świetne! ciekawy tekst, dobrze poprowadzony :)
pozdrawiam

Wiersz napisany ze swobodą, mimo to łamigłówka...

Albo tytuł jest mocno zmylający, albo ja nie kumam, o co w tym "grzesznym" tekście chodzi. Pozdrawiam

...tekst nie potrzebuje kwiecistych roztrząsań, jednak pierwszy wers sugeruje rytm "spodziewanego rymu", który nie następuje i echo tegoż ma wpływ na (mój) całościowy odbiór.

Ładnie, stonowanie napisane, na swój sposób przejmująco.
Puenta tyleż doskonała, co cholernie wpisująca się w całą rozterkę jaką niesie paradygmat w który nas - kobiety wciśnięto : świętej / lub dziwki.

Jego pokłosiem są potem takie rozterki, jak u PL- ki, bo i cóż dziewczyno, że zauważasz swoje marzenia i ciało ?
Można, naprawdę można jako katoliczka znaleźć sobie komplementarny balans pomiędzy wiarą a cielesnością, być w szczęśliwym, uczciwym stałym związku, trzymać się zasad, a jednocześnie żyć kobiecą pełnią, bo nie każdy podziw, fascynacja - (słowo istotne) dla obcego mężczyzny są jednoznaczne z fizycznym pożądaniem, a w naszej wierze - granica piętnowania i samobiczowania się przechodzi na gardle, jak stryczek, odbierając później nam samym, kobietom wartość i godność.

Dlatego , choć jest to poezja piękna, to jak z ambony.
Nie lubię, (przepraszam) sztuki świeckiej natrętnie moralizatorskiej, pozdrawiam.

...
zło wabi pociąga
daje radość ból rani

jest magnesem
nie ma w nim zmartwychwstania
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia