odkąd słońce wyprowadziło się z Looe

 bankomaty rdzewieją bez prowizji

 u Larssonów jak zwykle Trevor prosi latte

 stary przemytnik (tak go sobie nazwałem)

 raczej nie zmienia pozy od miesiąca

 straszy „I’ll charge you” przed obiektywem

 przymykam na to jedno oko – zresztą i tak

 nie mam gotówki

 w gazetach pisali coś o odpływie

 teraz rozumiem, bo kutry ugrzęzły na dnie

 to banalne chodzenie rybaków po kałużach

 zjawiskowa barystka (zapominam o kawie)

 jej uśmiech jak ciepły podmuch Golfsztromu

 jak śpiew syren przed celtycką łodzią

 niczym znalezione dodatkowe życie

 przełamane lody na kursie do dobrych słów

 zostawiamy bez żalu skorupy wielkich miast

 nadam ci imię Melwyn, by móc cię zawołać