Ostatnia cząstka nieudana. Pozostałe nabrzmiałe treścią i emocją, a ta ostatnia jakaś taka nijaka...

Dziękuję, Davidzie. Tak mnie ten tekst poprowadził. Czy dobrą drogą... nie mnie oceniać. Pozdrawiam!

...do "jak bezpańskich kotów" czytało mi się płynnie, bez większych potknięć
__później autorka/autor wpada w pseudofilozoficzne refleksje ....te ostatnie wersy należałoby zastąpić czymś mocnym, mniej wydumanym, konkretnym...

Z dobrą pointą mielibyśmy liryczną perełkę

Pozdrawiam

To nie jest celebra tylko życie :D I suche fakty :P
Taki skrzywiony (ciutek) sposób postrzegania.
Dzięki i odpozdrawiam!

Ech Autorko;) ha, ha już nawet w komentarzu ta polaryzacja „ jak diabłu aureola”, a ja się tak nuuuudzę gdy znów mam rację…;)
Megalomańsko postrzegam w tekście (pozbawioną finezji i dystansu) celebrę cielesności.
Pozdrówki, (dzień wzywa).

Megalomania, to mi tu tak pasuje jak do diabła aureola. Tekst, nawet fragmentarycznie, nie ociera się o coś, choć ciut, podobnego do megalomaństwa. No ale co tam kto wyczyta, to jego. Pozdro.

Tekst, choć sprawnie napisany, ( dla mnie przegadany )i megalomański, z charakterystycznym dla dzisiejszych czasów brakiem dystansu do siebie PL- ki ;)
Wszelka sztywna polaryzacja , przykro mi - jest ciasna, infantylna ; między prorokami a menelami, katedrą a pustostanem są ŚWIATY - właśnie tam, prawdziwe, nieodklejone, naturalne w swej wielowymiarowości i …podlegające ciągłemu wrzeniu Czasu.

xlax - bardzo dziękuję.

Odważny i konsekwentny wiersz. Zapada w pamięć. Końcówka trochę zbyt przewrotna. Duży plus.