Nasze mieszkanie to nasz zamek, a zamek

w drzwiach ciężkich jak diabli, za ciężkie pieniądze

się zaciął i trzeba było wzywać fachowca z innego miasta.

Czekałem w środku pod skrzydłem

antywłamaniowych drzwi i przestraszyłem się,

że przyjedzie typ spod ciemnej gwiazdy, jak ten z filmu braci Cohen,

z butlą gazową, wężem i nabojami. Ale to nie był film,

to jest kraj dla starych ludzi,

to jest nasz dom, w którym jak zbity pies czekałem

pod skrzydłem drzwi.

I chociaż wiedziałem, że jesteś po drugiej stronie,

poczułem się jak u nas dopiero, gdy facet od zamków otworzył nam drzwi

na przestrzał.

I wtedy mówisz, że końcówka brzmi, jakby uratował nas

rycerz na białym koniu. Wersy sypią się jak domek z talii kart, jak zamek z piasku.