Zdzisław Brałkowski: Na wiosenne życia tchnienie. Serwis poetycki.

Wreszcie dzisiaj pierwszy dzień astronomicznej wiosny!

Ach, jak to pięknie drzewiej bywało,
kiedy na sianie, nocą, w naturze,
dziewczęce ciało się zdobywało,
wypchnąwszy furtę w jej cnoty murze.

Dziś spa w hotelu, szampan i świece,
nieraz minimum, by dojść do celu.
Wtedy osiągnąć można go prędzej,
choć stać jest na to wśród nas niewielu.

Lecz gdy oboje natura ciśnie –
młodych, dojrzałych, a nawet w leciech…
Furda pieniądze! Ważniejsze wiśnie,
z tortu smakować jest chętka przecież.

Szczęściem uczeni (nie to, co dawniej)
dla ludzi lubią w biologii gmerać.
Dzięki nim starsi wiekiem są sprawni,
młodszym zaś – w figlach bezpieczniej teraz.

Wcześniej rodzeni dzisiaj nie poszczą
dzięki tabletkom, niebieskim modą.
Młodszym też wieku już nie zazdroszczą,
wolni od stresu, czy nie zawiodą.

Bezpieczna, piękna płeć wreszcie chłonie
z własnego życia również radości.
Na zew natury – bez obaw płonie,
uzmysławiając swe możliwości.

Tak więc, dziś przeszłość – zamkniętą kartą,
Wiosna otwiera życia podwoje.
Furta zamkniętą czy już otwartą…
„Oboje chętni? – Ruszajcie w boje!”.

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Zdzisław Brałkowski

Na wiosenne życia tchnienie

Komentarze