konto: publikacja to nie jest prosta rzecz. Myślę o tym, ale muszę mieć twarde bary, bo kilka razy mnie odzrzucili. Wiesz, jak to jest: drukujemy znanych i lubianych, którzy zniosą nam nagrody albo drukujemy nowych i obiecujących, którzy zniosą nam nagrody.

Co prawda, moja szklanka zawsze jest niemal pusta, lecz nie muszę jeździć slalomem po swoich uliczkach, by znaleźć swoje klimaty w twoich wersach.
A przecież piszemy tak odmiennie. Dobrze cię widzieć.
BTW
Wydrukowałbyś się przynajmniej dla znajomych.

David: dziękuję za Twój komentarz, chyba tafiłeś w sedno tego, co mi kołatało: koszmarna vilanella, bez ograniczeń, na moich zasadach. Dzięki!

...nigdy nie dało się czytać Twoich wierszy 1 raz (słownie: jeden) __a ten musiałem ładnych kilka, w dodatku podpierając się zaznajomieniem ze słowami w chuja tak mi obcymi, jak drzazga w dupie ____alę się opłacałę _bo takie hygge (np.) jest niemałą częścią sedna (a może nawet samym sednem) tego utworu, bo przecież czasem tak chciałoby się odlecieć

...i te wtrącenia z innych tekstów, które od dzieciństwa kołatają, czynią dodatkowe skojarzenia
...i te puenty popozostawiane jakby wysypywały się z potoku myśli i zdarzeń ("Wybór zawsze leży."(...)"Ksiądz mi krwawi. Podąża dupą zdarzeń." itp.)
...i to wszystko skomponowane jak chora, koszmarnie zmiksowana vilanella bez rymów, z sarkastycznym rechotem rzeczywistości w tle _by jeszcze w końcówce usłyszeć slogan z afisza, reklamującego tanie przeloty

...tu nie ma ani jednego zbędnego słowa - całość jest jak trzytomowa epopeja, napisana najkrócej, naj-liryczniej i -sarkastyczniej jak się da

__dzięki

D.

Dziękuję za komentarze.
Marek, temat jest jeden - głowa.
wokka: za niepokój dziękuję
andrew: lubię Śląsk, ale tę jego przerażającą część, tę w którą chcesz włożyć palec jak do rany. Śląsk to rana, która się nie goi, palce lgną do niej bez udziału umysłu - czyste doświadczenie, choć pisałem w innym miejscu i stanie
Leszek: rzadko się rozpisuję, nie lubię długich tekstów, ale tu nie miałem wyboru

Rozpisał się nam Artur w tej japońsko - chorzowskiej epopei, oj rozpisał.
Pozdrawiam Autora

Arturze, za duża dawka tematów jak na jeden raz. Wstrzymaj konia... ;-)

Dobrze skomponowane, przyjemnie się czyta.)
Chociaż miejscami budzi niepokój.

Och, tak ciekawie teraz koło parku Chorzowskiego, trzeba będzie zaglądać częściej.
Pozdrawiam