Irro!
Dziękuję za wiele mówiący komentarz. Pozdrawiam::))

A dla mnie plusem jest osadzenie rozważań nad umownością granic czasowych, językowych w lesie, gdzie te granice przestają obowiązywać. Podoba mi się też uderzający spokój drzew w 2. wersie.
Za Markiem - końcówkę można by wzmocnić.
Pozdrawiam

The Meanest Cat!
Dziękuję za ciekawe uwagi o tekście. Pozdrawiam

Szkoda tych młodych sikorek...

Powyższy tekst dla mnie jest bardziej szkicem, czymś, z czego wiersz dopiero może się wykluć.
Ale czegoś jest zdecydowanie pozbawiony, co pozwoliłoby mu wyjść z ram zwykłej (choć wnikliwej, trzeba przyznać) obserwacji otoczenia.

Jeleń kojarzy się z kiczowymi landszaftami, raczej ciekawsze dla mnie są ptaki.

A może powiązać te lekko żartobliwe uwagi o językach obcych (wynikające ze spotkania z przedstawicielami gatunku homo sapiens) właśnie z ptakami, z których też każdy po swojemu "pitpilita i pimpili"?

Pozdrawiam,
The Meanest Cat

mars!
Dzięki za ciekawe uwagi o tekście. Pozdrawiam.

Mamy surowy opis; całkiem niezły. Brakuje jednak jakichś smaczków, wątku lirycznego cy cóś. Końcówka z jeleniem nie robi wrażenia, jest jakby wypełniaczem... jednak przydałaby się kontynuacja z sikorką ;-) Dziś przyglądałem się robocie sikorki znoszącej do budki materiał na gniazdo. Ciekawa sprawa.