aidegaart

Postpunk

To jest świat, który chodzi za mną po kątach.

Kiedy miałem dziesięć lat przestraszyłem się apokalipsy, o której wieszczyli punkowi idole,

sprawdza wszystkie zmarszczki, liczy na potknięcie. Ale jestem silny i siedzę w awarii.

Największy stres, jaki przeżyłem to spowiedź,

kiedy miałem dziesięć lat. Potknięcia językowe

mogę wytłumaczyć - punkowi idole! Robię

w internecie, przędzę sobie chmury. Manu-

faktura. Ręce urobione, rzeź robotnicza. Rzeź robotów: punkowi idole sprzedają się

w kościele. Wasi rodzice sprzedawali ciżemki.

Ilość odsłon: 238

The Meanest Cat

2-3 2-3

maj 11, 2024 11:03

Tekst rzeczywiście ciekawy, choć podobnie jak poprzednicy, nie nie siedziałam w tych klimatach, więc bardziej odbieram go wyobraźnią, wczuciem się w obrazy, bo spójnego przekazu nie zrekonstruuję, nie znając nawiązań.

Pozdrawiam,
The Meanest Cat.

David przez fau

2-5

maj 08, 2024 09:54

...no, to ja mam problem, bo nie siedzę / nie siedziałem w tym (w textach i muzyce punkowej), więc nie odczytuję odniesień
__ale wiersz mi się podoba, a i puenta jest extra

Milo w likwidacji

2-5

maj 07, 2024 17:36

O, w mordę!
Ciebie też dopadła egzystencja Grabaża?
Wiesz, że ja lubię pod górkę, a tu zabrakło powietrza. Dobrze, że nie pojechałeś po bandzie happysad-em.
Zapuść starą Armię Siekierę lub Dezertera. Chyba, że masz maryjkę między książkami. Wtedy niech wybrzmi Centrala.
Pozdrawiam

Kwinto

2-2 2-2 2-2