...pointa !! __cała ostatnia strofoida - super!

gdybyśmy się bawili w wiersz miesiąca, nominowałbym

Uderzyło bogactwo pierwszej strofoidy, nieco zabrakło powietrza. I to jest mój jedyny "smuteczek"
Niby wszystko już na tym padole było, ja tam nie mam większych uwag.

Dziękuję serdecznie :)

Jeśli zestawić ze sobą słowa z piosenki W. Młynarskiego i słowa kończące ten piękny wiersz, można pokusić się o ciekawą interpretację.

Dwa cytaty:

1. "Oczy mlekiem zalewała..."
2. "Mlekiem prześwietlony pokój".

"Lato przedwcześnie na jawie/ zaleje mlekiem prześwietlony pokój".

Mężczyzna, który zwraca się tu do kobiety, która kocha go jak matka? A może mężczyzna, który zwraca się nie do kobiety, tylko do domu swojego dzieciństwa? a może wcale nie do domu swojego dzieciństwa, tylko do domu, w którym spędził jakiś czas w obfitości zieleni, w obfitości sycących, miodnych chwil? A może gospodyni, goszcząca go podczas wakacji kobieta, żegna go tymi czułymi, przepełnionymi nadchodzącą tęsknotą słowy: "Kad odeš, rađat ću te svaki dan"?
Bo w tym domu ten mężczyzna czuł się "jak u mamy"?
"Nie ma jak u mamy..."
I nie ma jak na letnisku, w gościnnym domu, w krainie mlekiem i miodem płynącej.

A to mleko, jego biały strumień zalewający pokój, kojarzy się też ze strumieniem nasienia, który w sprzyjających warunkach przyczyna się do zapłodnienia, później - porodu.

"Gdy odejdziesz, będę cię rodzić każdego dnia" ("Kad odeš, rađat ću te svaki dan") mówi do matka albo kobieta - gospodyni, albo sam dom, wcześniej rozwijany z akacjowych halek, jak ze wspomnień.

Taka wzajemna potrzeba kontaktu, obecności, wspólnego trwania.

Romantyczny, wiosenno-letni wiersz.
Pozdrawiam

Ładny wiersz o miłości.))