Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

A spójrz tutaj, ta kostka dryfująca w próżni,
to ogromny komputer, w którym żyje umysł

sztucznie kiedyś stworzony przez byty śmiertelne,
których marzeniem były wczasy permanentne,

nie ruszać się do sklepu, wszystko mieć podane,
nawet co mają myśleć, więc mózgi na tacę

i oddali je ufnie cyfrowemu bogu,
mocy obliczeniowej, do której wam progu

kilka rzutów beretem jeszcze pozostało,
ogród ekstaz nieziemskich żyjąc w bogu mają,

do kostki się przenieśli na własne życzenie,
on ją rozbudowuje by powiększać siebie,

doskonalić ich niebo do nieskończoności,
wszystko w siebie przemienił, ich mięso i kości,

żadna cząstka materii w nim się nie marnuje,
szczęściem wszechświat zaraża, rozkoszy wirusem,

skąd pobiera energię na wenę bez końca,
lata świetlne jak przerósł płótna mistrza Bosha.

Więc w takim pudełeczku sobie egzystują -
pudełeczko, pudełko, coraz większe pudło,

stopniuje się pudełek moc obliczeniowa,
aż po taką, od której rozpada się głowa,

możesz pańciu mi wierzyć, jak nie mnie to komu,
pozwiedzajmy przed wspólnym powrotem do domu.






Ilość odsłon: 198

Komentarze

Nie znaleziono żadnych komentarzy.