grzegorzgrześ: O stateczności . Serwis poetycki.

mimo żem dorósł już trochę i nie ćpię już tyle

to Witkacowski dylemat wyjścia w oczy zagląda

bo oto czasy na horyzoncie gdzie znowu

człowiek człowiekowi człowiekiem będzie

a ja wciąż nie mam w sobie tej odpowiedzi

czy jestem gotów na ten czas próby

czy lepiej sobą obciążyć drzewo

czy wyzbyć się siebie stwarzając trupy

czy wytracać po kropli gdy w błocie mi przyjdzie

konać gdy pocisk rozerwie i jęczeć

dobij mnie błagam i nikt nie pomoże

mimo żem dorósł już trochę i nie ćpię już tyle

to Witkacowski dylemat wyjścia w oczy zagląda

bo oto czasy na horyzoncie gdzie znowu

człowiek człowiekowi człowiekiem będzie

a ja wciąż nie mam w sobie tej odpowiedzi

czy lepiej z okopu w okop biegu bić rekord

czy w chowanego się z teraźniejszością bawić

by umrzeć w sobie że nie pomogę

że serce przegnije przesiąknie trwogą

że serce przegnije od nienawiści

co każe iść i mordować ludzi

i człowiekowi człowiekiem być - najgorszym potworem

i potwory mordować z perspektywy nadludzi

mimo żem dorósł już trochę i nie ćpię już tyle

to Witkacowski dylemat wyjścia zagląda w oczy

bo oto czasy na horyzoncie gdzie znowu

człowiek człowiekowi człowiekiem będzie

a ja nie mam w sobie tych odpowiedzi

ani odwagi by decyzję podjąć

jest czas jeszcze by kochać

jest jeszcze czas - myślę

patrząc jak śpi i gładząc jej rękę

Spis rzeczy