@grzybowa - Dziękuję, że pogrzebałaś przy tym tekście, na pewno Twoje cięcia mogą stanowić dla mnie pewną sugestię, bo sam chyba utknąłem na poziomie surowej materii, z której nie potrafię jeszcze wydobyć kształtu. Jednego jestem pewien, że pointę chcę w tym tekście zostawić w takiej formie, w jakiej ją postawiłem, ponieważ wydaje mi się akuratna i zabawna

@xlax - dzięki za odwiedziny. Umiejętność panowania nad gadulstwem jest dla mnie na tyle przerażająca, że wciąż nie jestem w stanie jej opanować lub nie umiem potem wydobyć z tekstu to, co faktycznie powinno się w nim znaleźć

@ milo - W zasadzie zgadzam się, że jest to szkic, być może powinien był ten tekst przeleżeć swoje, stwierdziłem jednak, iż wrzucę go pod opinię publiczną celem zebrania potencjalnego feedbacku, także dzięki za komentarz

@Leszek - w zasadzie robi się także odlewy z mosiądzu, nie tylko z brązu. Dzięki za odwiedziny

Z tego co wiem, pomniki odlewa się raczej z brązu niż mosiądzu

Z całym szacunkiem, ale to jest szkic.
Ja się nie oszczędzam i popełniam tasiemce, lecz tu jest dużo słów, które powodują rozwodnienie treści.
Zachodzi tu niemal lanie wody. Nie upajamy się brzmieniem słów, lecz trafnością przekazu.
I nie my, lecz czytelnicy.

*mnie
Okroić by trochę i zapanować nad gadulstwem ;-)

pisałam prosto w okienku na komentarz i entery w ostatniej mi się źle powstawiały :P

żeby jak najwięcej ocalić, jak najmniej ingerować, pobawiłam się Twoim wierszem:


nietoperz zapuścił skrzydła
w perłowym blasku nocy płonąca stodoła
otula puste koryta.

Spróbowałem raz jeszcze.
Pomnik. Wysoki. Mosiądz. Majestat. Duma.
Coś, co skrycie porywa serce i nigdy już nie odda,
jak pierwsza miłość, której człowiek nie chce
opuścić, bo dobrze robi mu trauma.

Po uszy w teraz. Tyle pieniędzy, ile zdołaliśmy wetknąć między puste strony, zwrócimy w postach,
które wylecą jak jedzenie i wódka .
Mówisz: "nie przelewa się", a ja
zawsze mam nadmiar.
zawsze jestem o krok
za daleko.