Natalia Prill

Do Franciszki

nie ocaliłaś miętówki na dnie oceanu

(wieczny odpoczynek racz jej dać Panie)

nie ocaliłaś rozkwitającej dziewczyny

nie ocaliłaś bliźniego swego

ani wiktoriańskiej lalki upadłej

teraz siedzisz na beczce prochu

i zarastasz rdzą

jesteś ziemią jałową

wyplutą pustynią

wyrzutkiem zaprzeszłych dni

drzazgą w oku

wrzaskiem urwiska

kradniesz biżuterię ze świateł i mgły

i rozpruwasz korale i gruzy

w wykruszonej muszli zwijasz się w kłębek

zaciskasz szklane piąstki

rozrzucasz same bluźnierstwa

jesteś diabłem ale to

nic nie szkodzi

już dobrze Franciszko

Ilość odsłon: 193

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 06, 2024 13:07

Wiersz zabrzmiał mi lalkowo a wręcz bajkowo
ale ma swój klimat i dobrze brzmi

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 28, 2024 22:18

Nie możesz liczyć na to, że potencjalny czytelnik przeczytał wszystkie książki na świecie ;-)

Natalia Prill

2-2

lipiec 28, 2024 21:33

Dziękuję za opinię:) WYJĄTKOWO się wytłumaczę, że ta miętówka to odniesienie do powieści (Zapach cedru), w której Franciszka jest jedną z głównych bohaterek.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 28, 2024 20:10

Pierwszy wers z tą miętówką jest tak bezsensowny i wydumany, że niefajnie rzutuje na resztę, bądź co bądź, całkiem niezłą. Ostatni wers to takie zaklepanie treści, by już wszyscy wiedzieli, o kogo chodzi.

grzybowa

2-5

lipiec 28, 2024 19:13

teraz siedzisz na beczce prochu i zarastasz rdzą - fajne miejsce w wierszu

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Natalia Prill

Do Franciszki

Komentarze