Rirn

Na łupiny, na szkło, na kalendarze

Powiem słowo - plemię, wyobraźnia zastuka tam-tam.
Powiem - udany dzień, wzrok pobiegnie do wiersza pod spodem.
Wyrzucam do śmieci łupiny, kosz, torebka, oswojony bębenek.
Zgarniam z talerzyków pomarańczowe lato, wklęsła błona szeleszcze.
Grają na niej postrzępione nuty, skomponowane przez łapczywe palce.
Chaotyczne natchnienia już dawno zaspokojone.
Z kolejnej płytki spada szereg jednakowych dźwięków.
Bez zbędnej fantazji, echo oprawionej sfery.
Na ostatniej fanfary natury, cztery łupiny rozkrojone w kwiat.
Zostawiam jedynie pamięć oskubaną z materii,
By zawsze wspominać przyjaźń spontanicznie,
Nigdy w skojarzeniu ze skórką pomarańczy.

(Poema czerwiec, 2015)

Ilość odsłon: 452

← Poprzednia 1 2 Następna →

Rirn

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

lipiec 28, 2024 22:37

Forma "zgupiałem" ma podkreslić zgłupienie :)

Rirn

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

lipiec 28, 2024 22:33

To już teraz zgupiałem kompletnie.... Czas przyszły vs forma Mickiewicza i tłumaczenie Staffa ( mistrza WIerzyńskiego ).

Mewa
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Tęsknota nade mną szeleszcze.
Trąca mnie skrzydłem mewim.
Czy wciąż ta sama jeszcze?
Nie wiem! nie wiem...

Ja zostawiam, mam na piśmie dowód, że słowo istnieje :)

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 28, 2024 22:16

*szeleści
https://aztekium.pl/odmiana.py?lang=pl&szukaj=szele%C5%9Bci%C4%87

Rirn

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

lipiec 28, 2024 22:06

Adam Mickiewicz „Świtezianka”
Sam został, dziką powraca drogą,
Ziemia uchyla się grząska.
Cisza wokoło, tylko pod nogą
Zwiędła szeleszcze gałązka

Kędy szeleszcze - Walter von der Vogelweide

Kędy szeleszcze
Lipa w kwiecie,

I sam nie wiem czy poprawić, bo miało być -e. Jeżeli wyjaśnisz mi bardziej, to się przychylę i poprawię.

Oj tak poemy brak. Mam cały plik .doc wierszy, które pokopiowałem przed zamknięciem serwisu. Wiersze pisane u zmarłej już babci, przy zmarłej już siostrze, u kolegów, już dzisiaj nie widywanych, w środkach transportu. Dziesięć lat to sporo czasu.