Skoro wiersz się ostał na poemie to i tutaj się ostoi.
A forma "szeleszcze" dziś się już nie przyjmie bo w użyciu jest "szeleści"

Jest w tym wierszu niejednoznaczność, choć jednoznacznie może się kojarzyć... szeleści - brzmi delikatnie, szeleszcze - brutalnie.
Tytuł skojarzył mi się: ,,na psa urok".
,,zostawiam jedynie pamięć oskubaną z materii"...

wiersz na plus, duży plus, za wydźwięk...

Milo nie w likwidacji - nie musi być mądrzejszy, wystarczy, że Ty jesteś;)))))

re:
'No, litości! Że też chce się wam tracić czas na pierdoły. Kto teraz mówi "szeleszcze"?! To archaizm kiedyś używany. Teraz jest teraz i mówimy "szeleści" i kropka.'

Xlax, wybacz, jeszcze raz, proszę spójrz, ok?
https://aztekium.pl/find.py?lang=pl&q=szeleszcze

Czy to jest czasownik? No właśnie, chyba nie.... a ja grzebię specjalnie w starych kronikach, szukając słowa 'szeleszcze' -:)

Pozdrawiam!

Ktoś mądrzejszy ode mnie powiedział, czy też napisał, że jeśli jakieś słowo zostało zapisane w dowolnym utworze, to już istnieje. Teraz wyłącznie od czytelników zależy, czy przetrwa, zdobędzie popularność i w jakim kontekście będzie używane /czy zgodnie z zamysłem autora/
Przecież polszczyzny nie zabetonujemy. Jest żywa. Poza tym, nowe nie oznacza "makaronizmów"
Można przywracać formy mało popularne lub też niemal zapomniane.
Nie do końca popieram puryzm, czy też wręcz betonozę. Dajmy słowom oddychać.
Pozdrawiam serdecznie.

No, litości! Że też chce się wam tracić czas na pierdoły. Kto teraz mówi "szeleszcze"?! To archaizm kiedyś używany. Teraz jest teraz i mówimy "szeleści" i kropka.

dokładnie!

POZDRO

1. Zwiędła szeleszcze gałązka.
2. się rozciąga, jak głucho szeleszcze,. Jak się nade
3. Słychać było, jak wiatr szeleszcze w zaroślach nadwodnych,
4. Upada, zbroja dźwiękiem żałobnym szeleszcze,. Zwycięzca zaś tak
5. Piach szeleszcze. Jasnowynurza si fal.
6. Tęsknota nade mną szeleszcze. Trąca mnie skrzydłem
7. Pośród gałęzi drzew szeleszcze. Jesienną mieniąc się
8. Tylko spod kopyt trawa szeleszcze. * *. "Stójcie - Bij krzyknął
9. wszedł. myślałem, że szata szeleszcze,. Ogień się palił -
10. którą noc przemawia, rzeka szeleszcze, wiatr śwista. Później
11. Piach szeleszcze. Jasno.
12. księżyc, którego smak pergaminowy szeleszcze w kawowego koloru
13. gałęzie i wiatr nimi szeleszcze, a topola stoi
14. Ta suknia nadto szeleszcze, zrzuć ją i
15. ciężkiej sukni materialnej szeleszcze jak lokomotywa, kiedy
16. Pode mną łoże szeleszcze,. Z ptaków figury
17. I wiesz czym jeszcze szeleszcze. Ostatnio przez życie
18. jedwab w szatkach jej szeleszcze? O, dumna czarnobrewo?

Re:
lipiec 28, 2024 22:16

*szeleści
https://aztekium.pl/odmiana.py?lang=pl&szukaj=szele%C5%9Bci%C4%87

xlax! Zobacz po wpisaniu słowa szeleszcze!

____________________________________
Do autora wiersza -:)

'Mewa
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Tęsknota [nade mną szeleszcze.
Trąca] mnie skrzydłem mewim.
Czy wciąż ta sama jeszcze?
Nie wiem! nie wiem...'
_________________________
'Cisza wokoło, tylko pod nogą
Zwiędła szeleszcze gałązka'

_________________________
W utworze:

'wklęsła błona szeleszcze.'
Może tak?
'wklęsła szeleszcze błona(ą)
Grają'

Warto zrozumieć, co oznacza słowo 'szeleszcze' i czym ono jest -:)

Pozdrawiam!

Ton kilku pierwszych zdań zwraca uwagę na to, jak bębęnek to raczej coś pierwotnego i jak kosz na smieci to jego oswojona, współczesna forma. Także wedłóg mnie forma archaiczna zestawiona ze współczesna torebką naciągniętą na wiadro jest na miejscu.

Ale ja już nie mam siły egzegezy przeprowadzać. Nauczyłem się, że nikogo do niczego nie da się przekonać. "Taki mamy klimat" cytując klasyczkę :P

pewnie to forma odmiany która wymarła
pewnie można ją byłoby uznać za archaizm
ale zastosowanie w wierszu archaizmu musi mieć konkretny powód, nie wiem, czy ma