… nie „ imputuję „, literówka …

…cóź, nie przebierasz w słowach, z kobietami wypada subtelniej, bo ja osobiście impertynencji nie zapominam, ale tutaj widać - dmuchałam na zimne, niczego nie imituję, jeśli się myliłam, to umiem przeprosić.
Cóż, po bandyckim włamie na mój komputer w Krakowie, historia tej gangsterki o tyle się odbiła ja moim zdrowiu, że skończyłam w niemieckim szpitalu , z odnowionym po ćwierć wieku problemem zdrowotnym,bardzo poważnym.
Sprawa jest zgłoszona, ja bestialstwa nie wybaczam, tutaj, sądziłam, że może doszły do słuchy o tamtej sprawie… ale to i lepiej, jeśli nie.

pozdrawiam.

Dla mnie to nie problem. Moje wiersze są dla czytelników. Bez nich stają się jedynie sposobem na zabijanie
czasu się nie cofnie
jedynie zegar

To taka zabawa w uplastycznianie dostępnej energii.
Dzięki za odpowiedź, pozdrawiam!

Cóż mogę myśleć? Opublikowane teksty stają się odrębnym bytem. Co czytelnik z nimi wyprawia, to już nie mnie oceniać, zwłaszcza, że to już nie moja opowieść.

Wprowadziłam trochę więcej dramatyzmu, co myślisz?

Nie pytaj, co o tym myślę,
bo od tamtej chwili płaczę w milczeniu,
od patrzenia w jej oczy, gdy zabrała mnie w podróż
pełną rozczarowań, o których nigdy nie śniłaś,
nawet w najdzikszych momentach.

Później z żalem spostrzegłem,
że wciąż się potykam na wysokościach zadania.
Prace domowe robiłem rzadko,
lecz zawsze z przesadną starannością.
I choć wolałem gruszki od jabłuszek,
te ostatnie kusiły bardziej swym banalnym kształtem.

A Siobhan — nie chciała mieć nic wspólnego
z kimś, kto płacze nad każdą kroplą deszczu,
nawet gdy w grę wchodziło wino nad Sekwaną.
Choć jeśli zmieni zdanie,
jednego płaczka ma już w kieszeni na piersi,
razem z ulubionym lizakiem,
bo kocha słodycz, która boli,
i świt nad Paryżem.

https://www.youtube.com/watch?v=uinaHVgQ9VE

Wybacz, ale inputowanie mi stosowania "...ch metod" z powodu najzwyklejszego pozdrowienia, które dla mnie jest elementarnym przejawem kultury nie zachęca do jakichkolwiek kontaktów i jest przejawem zwykłego chamstwa i megalomanii.
Mimo to nadal życzę zdrowia i powodzenia, lecz jeśli chcesz wylewać żółć na moim profilu, weź wcześniej kilka głębokich wdechów i zastanów się, czy warto. Mnie to nie ruszy, co najwyżej zniesmaczy.

…Miło, Ty się o moje zdrowie nie „ troskaj”, bo mam go więcej niż niejeden facet z nadwagą; imputowanie przeciwnikom choroby, to stare bolszewickie metody, nic nowego; zwykła zawiść, która w „ przypadku” ataku hakerskiego na mój komp, w Krakowie, dziwnie się zbiegła z anonsowaniem pracy nad ukończeniem tomiku.

Nie piję teraz personalnie do Ciebie, ale odradzam słuchanie plotek.
Będziesz w Berlinie, zapraszam na kawę.

Dziękuję za pozdrowienia.
Tak przy okazji nadmienię, że ja nic nie mówię. Przecież to jedynie wiersz. Ot, kilka mniej lub bardziej trafnych fraz. Ku pokrzepieniu.
A autor obecnie identyfikuje się jako osoba sapioseksualna, czyli poszukiwacz smoczyc lub jednorożców.
Zdrowia życzę.