Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

U stóp moich kraina dostatków i krasy,

Nad głową niebo jasne, obok piękne lice;

Dlaczegoż stąd ucieka serce w okolice

Dalekie, i - niestety! jeszcze dalsze czasy?

 

Litwo! piały mi wdzięczniej twe szumiące lasy

Niż słowiki Bajdaru, Salhiry dziewice,

I weselszy deptałem twoje trzęsawice

Niż rubinowe morwy, złote ananasy.

 

Tak daleki! tak różna wabi mię ponęta;

Dlaczegoż roztargniony wzdycham bez ustanku

Do tej, którą kochałem w dni moich poranku?

 

Ona w lubej dziedzinie, która mi odjęta,

Gdzie jej wszystko o wiernym powiada kochanku,

Depcąc świeże me ślady czyż o mnie pamięta?

Ilość odsłon: 1148

Komentarze

Konto usunięte

2-3

luty 24, 2019 05:27

dobra bedzie na dziś wielkich wrócę do początkujących, czy są tu naprawdę początkujący?... kto dzisiaj początkuje?... niedługo wróci stare - być poetą i umieszczać na poemixie - będzie zaszczyt SŁOWO HONORU że tak będzie. A całe sonety Mickiewicza mam w jednym palcu "gdzie kraina dostatków i krasy majtek westchną podróżne rozśmiało się grono". Brozic - za Mickiewicza tyle tekstów dzięki.

Konto usunięte

2-3

luty 24, 2019 05:24

pamiętała zawsze i po do M - nigdy jej do śmiechu nie było, nawet nie wiesz jak cierpiała.