Dzień dobry,
Chwilę mnie nie było, a tu pojawiły się komentarze.
@Marek
Tak już zostanie, że Podlasie i Wybrzeże będą najważniejsze, aczkolwiek Wyspa również znalazła swoje godne miejsce. Być może uda mi się kiedyś podzielić życie na część podlaską i wyspiarską? Takie są plany
@Dagny
Autobusy... może i tak, lecz za to prawdziwe. Teraz ekonomia kreśli ich trasy.
Kartkę... Nie Kartkę, a stronę nawiązanie do "tutejszej mowy". Ja nie jestem podlaszukiem, lecz tutejszym, albo swoim i tak się porozumiewam.
Gdy odnawiałem siedlisko długo nie dało się tam chodzić na bosaka przez okruchy przeszłości.
Więcej grzechów nie spamiętam.
@Jarek
Dziękuję za przypomnienie. Dokładnie tego mi brakuje. Wysprzątane izby pachną drewnem ,piecem chlebowym i igliwiem. Tego nigdzie się nie kupi. Niestety.

Dziękuję za wasze refleksje. I pozdrawiam serdecznie z deszczowej Wyspy.

"mówisz - mnie tu nie ma
ależ jestem
lecz na następnej stronie"


...skojarzyło mi się z Arturem Kamilem Pajączkowskim, który pisał (chyba tak):

"dym tamtych kominków bez ciebie
do dzisiaj szczypie mnie w oczy"

… jestem po przeczytaniu „ mojego starego podwórka” Kurka i doceniam drobiazgowość z jaką odtworzył obrazy dawne, względem obecnych zmian, tutaj też sporo nadmieniłeś, ujmująco zobrazowałeś ; a rejon swoją malowniczością „ wchodzący” pod pędzel, czy też poetyckie słowo ( zwłaszcza mgły na łąkach są tam piękne)…

Autobusy kurczowo trzymające się ( choćby tras)- to nienajszczęśliwsze porównanie;
Kartkę ( chcąc dojrzeć małego brzdąca )- lebuej przewrócić wstecz, czyli nue „ następną”, lecz wcześniejszą, ale to drobiazg, natomiast : okruchy przeszłości - zdecydowanie neeee.

pozdr.

Piękny o Podlasiu, a ostatnia strofoida za serducho...