Żywot, powiadasz i w pewnym sensie tak jest.
Dziękuję za twoje przemyślenia.

trzecia strofa jest bardzo wpasowane w ostatni żywot Bryana czy Stefana Olka Józefa lub fal nad ranem które na 4 minuty zanikają

Po opublikowaniu wiersz żyje tak, jak to widzą czytelnicy, niezależnie od intencji autora i to jest fascynujące.

Wiersz pokazuje podróż przez życie z ironicznym dystansem. Bohater, mimo "kolejki nad przepaścią", trzyma się dobrego humoru i z lekką nonszalancją przyjmuje chaos codzienności. Zgiełk, taksówki, jazz – wszystko to tworzy klimat bez większych zmartwień, gdzie nawet problemy tracą na znaczeniu.

Na końcu bohater zdaje się akceptować nieuchronny koniec, śmiejąc się z tych, którzy biorą życie zbyt serio. Całość to refleksja nad tym, że mimo chaosu, wszystko w końcu się ułoży, bo... i tak już wszystko opisano.

Ale zazwyczaj te nie błędy mają swoją rację bytu, a tu w żaden sposób mi się on nie wpasowywał.
Wróciłem do wiersza i jeszcze raz napiszę, że podoba mi się to jak płynie

Dziękuję za wychwycenie literówki. Łapię się na tym, że po prostu "sprawdzam" z pamięci. A w moich kawałkach nie wszystkie błędy są błędami ;-)

Przepaść w drugim wersie popraw.
Podoba mi się nienachalna gra znaczeń, która nie zaciera głównego nurtu wiersza - przynajmniej tak to odczuwam, a przy wierszu już samo to, że odczuwam zamiast skupiać się na formie to jest bardzo dużo.
Pozdrawiam

Zgrabnie toczy się opowieść/przygoda, anyway, wersy wzmagają łapczywość czytania - i to jest dobre. Sprawdź literówki. Pozdrówka