Rozbiłam się o ciebie jak fala na brzegu,
a twoje milczenie wciąż boli bardziej niż krzyk.
fale przynoszą wspomnienia, a ja próbuję
aby każdy dzień nie topił mnie w przeszłości.
łzy, które kiedyś miały być końcem,
teraz są tylko słonymi kroplami, co schną na twarzy.
ygrek na rozdrożu, wybór zawsze prowadził w nieznane,
pomyśl tylko, ile razy mogliśmy zawrócić.
echa dawnych rozmów przemykają w mojej głowie,
dzielą przestrzeń między tym, co było, a tym, co już zniknęło.
ale ja wciąż idę naprzód, choć czasem wolniej,
lękając się, że już nigdy nie odnajdę siebie wśród tych fal.
echa powtarzają, że każda podróż ma swój kres.