Milo, dziękuję, że znalazłeś dla mnie czas:)
Zmienię końcowy zapis, bo jest zdecydowanie lepszy w Twojej wersji.

Pozdrawiam i śpieszę dodać, że jest opowieść. Odczytałem to tak:

krople deszczu zbiegały po włosach
rozczapierzając pajęcze odnóża na twarzy

wewnątrz była sucha
paliło nieodwołalne:
nie wyjdę już za mąż nigdy

bajora rozstępowały się pod stopami
jak morze czerwonew potrzebie cudu

nie chciała być polską madonną
z kolejnym bachorem na rękach
i bezmyślnym facetem na głowie

zaadresowana bąbelkowa koperta
w niej pierścionek
zamknięta na ślinę przeszłość

uśmiechając się
splunęła za siebie siedem razy
i wyszło słońce


Widzę to. Po prostu przejrzałem na oczy.

wokka, x l a x - fanie, że przeczytaliście i zostawiliście ślad słowem.
Dziękuję.

Początek i koniec dobre. Środkowe rozwinięcie zbyt harlekinowe...

dosadnie:
"facetem który myśli dolnymi półkulami"!))))