Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

stojąc przed lustrem zobaczyłam piękny ogród za sobą 
zamiast odwrócić się i pobiec 
chciałam koniecznie tam wejść napierając głową do przodu 

krew na czole brałam za róże 
nie rozumiałam dlaczego boli 
w końcu zgięłam się wpół 

plamiąc podłogę czerwonymi płatkami 
cofałam się z wypiętym tyłkiem tak długo 
aż wypadłam przez drzwi - szklane 

leżę na miękkiej trawie, patrzę w niebo 
czuję zapach prawdziwych róż, tylko 
jakieś szkło kaleczy mi pośladki, znów 
nie wiem skąd się tam wzięło 

Ilość odsłon: 86

Komentarze

listopad 10, 2024 23:22

życie...

dziękuję za komentarz
pozdrawiam

listopad 10, 2024 17:53

Krwawo-komiczne.