Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

stojąc przed lustrem zobaczyłam piękny ogród za sobą 

zamiast odwrócić się i pobiec 

chciałam koniecznie tam wejść napierając głową do przodu 


krew na czole brałam za róże 

nie rozumiałam dlaczego boli 

w końcu zgięłam się wpół 


plamiąc podłogę czerwonymi płatkami 

cofałam się z wypiętym tyłkiem tak długo 

aż wypadłam przez drzwi - szklane 


leżę na miękkiej trawie patrzę w niebo 

czuję zapach prawdziwych róż tylko 

jakieś szkło kaleczy mi pośladki znów 

nie wiem skąd się tam wzięło 


Ilość odsłon: 247

Komentarze

listopad 10, 2024 23:22

życie...

dziękuję za komentarz
pozdrawiam

listopad 10, 2024 17:53

Krwawo-komiczne.