Rafał Hille

droga do stolicy

uciekliśmy z kina na własnych nogach

gwiazdy szamotały się na ekranie

świat znów ocalał

łysemu nie spada włos z głowy

ten zły wyrzuca drogą spluwę w ostatniej scenie

za nią można by wyżywić pół wioski w Sudanie

kupić playstation dla najczarniejszego

czekamy na peronie kolejowym

jakieś czterdzieści pięć kilometrów od warszawy

buldożer na polu ma zielone światła

stąd już widać jakieś miasta

stacja porusza się względem pociągu

ruchem jednostajnie popieprzonym

kot chodził i pukał od drzwi do drzwi

zanim znalazł ledwo żywego Schrodingera

konduktor znów nie domyka przedziału otwartego

radość z nadejścia katastrofy

spada do zera w momencie jej nadejścia

dlatego po śmierci jest to samo

co przed narodzinami

to już tu

czterdzieści pięć kilometrów dalej

ruchome schody stoją w miejscu

chodźmy ktoś woła

Ilość odsłon: 106

Rafał Hille

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

listopad 19, 2024 00:02

w tekście nie ma nic o "kocie Schrodingera"
tylko Irro to zauważył - dzięki za słuszna uwagę i wnikliwe czytanie :)

Milo w likwidacji

2-5

listopad 16, 2024 22:31

Jednak taki strzał lepiej do mnie trafia

Paweł Podlipniak 2023 11
Man in the box

jestem człowiekiem schrödingera
pudełkiem zatrzaśniętym w sobie
nie ma mnie nawet kiedy jestem
i nawet wtedy jestem obok

obok już nie przynosi ulgi
twój dotyk też nie koi bycia
w środku siebie jestem niczym
więc nie zaglądam gdzie nie ważę

nie ważę nawet nie rozważam
ważności której co dzień tracę
łut albo kwartał w rogu pudła
jak kot uśpiony złotym strzałem

strzałem nie można przecież trafić
czegoś co samo siebie nie chce
i tylko mami w celowniku
życie skazane na podczerwień

Irro

2-4 2-4 2-4

listopad 16, 2024 20:36

A'props poprzednich komentarzy, jasne temat znany i nadużywany, ale tutaj nie o kota chodzi tylko o Schrodingera. W ogóle dużo tutaj paradoksalnych obrazków, odwróconych sensów. W sumie ciekawy, przewrotny tekst.

gwiazdeczka

2-2