Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


szyba, a za nią toczy się historia,

która miała się skończyć, nie chce

się skończyć, przetacza się wolno,

jak stopy tych dwóch na przejściu dla pieszych.

oni przechodzą powoli, od niechcenia 

tocząc rozmowę - ksiądz i nauczyciel historii,

w długich płaszczach, bez końca 

na drugą stronę. chcąc nie chcąc 

ustępuję pierwszeństwa, a myśl o końcu 

czegokolwiek to sekwencja 

znaków na papierze, z którego znaki nie mogą wyjść,

z którego wyjść nie mają prawa

Ilość odsłon: 63

Komentarze

grudzień 04, 2024 22:52

...tym razem : początek "zasięsiany", całość przyciężkawo przegadana, a wnioski dość nijakie.
Pod tym szyldem bywały znacznie lepsze produkcje, powodzenia.

grudzień 03, 2024 22:09

Dziękuję Marku za uwagi. "Ustępuję pierwszeństwa" - słusznie i nawet lepiej pasuje do całości. A końcówka - nawiązuje do początku i miała wyrazić zwątpienie w możliwości językowego opisu świata, chociaż już wątpię, czy o to tutaj chodzi...

grudzień 02, 2024 19:47

Jeszcze bym pokombinował, bo np. "w długich płaszczach, bez końca" - wychodzi, że płaszcze nie mają końca; chyba, że tak miało być;
dałbym "ustępuję pierwszeństwa"; zastanawia mnie koniec - why? Pozdrówka