Wprawdzie tytuł wygląda mi trochę odstraszająco, bo zmusza do otwarcia translatora, ale za to pierwsza strofoida daje psychologiczny obrazek sytuacji związanej z człowiekiem - jest przekaz, i to optymistyczny... Zdrówka

A wiesz, że ludzi można wymienić? I to zrobię, bo to nie problem. Dziękuję za wychwycenie. Z przyciężkawymi frazami jednak muszę się chwilowo wstrzymać, bo to jest sytuacja, gdy wiersz napisałem w języku obcym i wszystkie wersje muszą być na tyle, ile zdołam zgodne. Najpierw będę uzgadniał temat z redakcją irlandzką i tajską.

Ciekawy wiersz, choć niektóre frazy wydają mi się lekko przyciężkie, "brak szczerego uśmiechu ludzi nawykłych do uniesień bez pisemnych zobowiązań..."

Później znowu pojawia się wers z "ludźmi" - te dwa grzyby w barszczu trochę mi przeszkadzają.

Podoba mi się przekaz - o dążeniu do wolności, postrzeganej jako wyzwolenie się z rozmaitych schematów (społecznych? interpersonalnych?). Odczytuję tu potrzebę buntu przeciwko pewnego rodzaju rutynie, która staje się tak dalece wyuczona, że nie traktujemy jej już w kategorii przymusu, ale jako coś co determinuje naszą kondycję człowieczą.

Peel przede wszystkim chce uciec od fasadowości relacji z innymi, od fałszu, zakłamania, manipulacji i zobojętnienia, być może będącego skutkiem anonimowości w tłumie lub zwyczajnego owczego pędu.

"obszar pomówień w trójkącie bermudzkim ludzi bez własnego życia" ---> dobre. Może być to metafora sartrowskiego piekła, ale równie dobrze nawiązanie do pewnego psychologicznego zjawiska zwanego triangulacją.

Wiersz emanuje potrzebą dystansu, spokojnym stoicyzmem, który kontrastuje z:

"(...) ktoś będzie wył przez wiele godzin czekając bezczynnie na ocalenie
w utkanej przez siebie ciemności ." ---> mroczne strony natury ludzkiej potrafią być bardzo destrukcyjne dla osób, które nie potrafią - z wielu powodów - żyć właśnie ze szczerym (z naciskiem na szczerym) uśmiechem na ustach.

"idioci" - mocne określenie, ale czy do końca o to chodzi?

Pozdrawiam,
Cat.

No i tak to właśnie wygląda. Dziękuję za uwagę pod wierszem

...można rozpościerać fantazje słowem o przeróżnych oczekiwaniach, wskazywać, to czego jest mało lub nie ma wcale i... choć w Twoim sztychu brzmi to w oczywistym uniesieniu pięknie, to refleksja jaka się nasuwa jest pozbawiona optymizmu, bo lęk przed bliskością towarzyszący wielu sapiensom uniemożliwia sięgania po spontaniczny uśmiech - a jeżeli już się pojawi to jest mocno zdystansowany.


- zaś faktem się jest, że czytało siębyło się!!!