Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Nie samym chlebem żyją ludzie,

głód zobowiązuje, schylone karki

poniżej człowieczeństwa i korzenie,

które zapomniały o niebie.

 

Sprzeczności chodzą parami

bez wykluczeń, stawania pomiędzy.

Szerokim łukiem obejmują całość.

 

Myśląc o jedności, czuję się zawstydzona,

nie mam żadnego racjonalnego dowodu

na swoją śladowość. Poza cierpieniem.

Ilość odsłon: 20

Komentarze

Nie znaleziono żadnych komentarzy.