Afrodyta
Nie dziel się
Nie samym chlebem żyją ludzie,
głód zobowiązuje, schylone karki
poniżej człowieczeństwa i korzenie,
które zapomniały o niebie.
Sprzeczności chodzą parami
bez wykluczeń, stawania pomiędzy.
Szerokim łukiem obejmują całość.
Myśląc o jedności, czuję się zawstydzona,
nie mam żadnego racjonalnego dowodu
na swoją śladowość. Poza cierpieniem.
Ilość odsłon: 20
Komentarze
Nie znaleziono żadnych komentarzy.