przełączyłem na głośnomówiący.
mam na linii świadków odrodzenia pana naszego.
z naciskiem na pana. nie mam takiego, a i właścicielki
nie zaobserwowałem. ostatnio tylko jakieś kamyczki przemknęły
przez niebo tuż przy granicy niemożliwości. nawet nie zadrżały liście
charakternej brzozy przy osowiałych Rogaczach. poza tym

nic specjalnego: bez achów i innych ochów. noc, jak inne nie licząc
wyjątkowo pogodnego starcia dwóch przygodnych intelektów.
skończyliśmy się u niej. nie wiem, czy byłem zadowolony.
chciałem mieć pewność, że oponentka zgodzi się przyznać,
że stanąłem na wysokości zadania i pamiętając o istocie
kobiecości nie pominąłem żadnej wrażliwej kwestii. to pan

narodził się wam na nowo. jesteście posłańcami? złożyło się
pechowo. bez końca wychodzę naprzeciw, nie mam o czym
rozprawiać z personelem naziemnym waszego pana. to byłby
kolejny akt desperacji. nerwowe odkurzanie liści mimozy,
czy sztuka parzenia herbaty. a prosiłem o kawę. bez lodu.