Karaganda: Chryzantemy. Serwis poetycki.

w noce marcowe drży listowie, drży Pascala trzcina

szumi zmurszały świerk, świszczy myśląca bylina

w słocie, na pustym peronie niesie się ostatni pisk

i pustką wybrzmiewa katharsis, i zaniknął ostatni błysk

odjechał ostatni z pociągów jadących w szczęśliwe kraje

jedziesz, w bagażu masz serce, w luster weneckich przedziale

ja trzymam w jednorazowej siatce - kwiaty, chociaż plastikowe

wszystko co kochałaś kiedyś - świece, choć umarł w nich ogień

pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny

stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy

a kiedy deszcz na czoło mi spadnie, będę się mokrzyć w nadziei

że to łzy twoje nadal nachalnie ciągnie ku nagrzanej ziemi

złapany nagłym letnim deszczem nie będę już szukał ratunku

by ostatni raz jeszcze w ciepłym trwać z tobą pocałunku

uścisnę kościstą dłoń wiatru, gdy grudniowy porywa puch

na niebie w zerwanym mi śniegu, ducha objawi nasz ból

pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny

stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy

2-5 2-5 2-5 2-5

czerwiec 22, 2025 17:33

Pierwsze sześć wersów rytmiczne, później rytm się gubi.
Choć chryzantemy kojarzą się z jesienią, przyjmuję wiersz w całości
Pozdrawiam

2-2 2-2 2-2 2-2

czerwiec 22, 2025 13:11

pozdrawiam!

2-4

czerwiec 22, 2025 11:17

Świetne!

Pozdrawiam!

Spis rzeczy