Brozic
Ach, jak mi smutno!
Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił, W daleki odbiegł świat I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił Zabrany marzeń kwiat. Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza, Posępny grobu cień; Serce się jeszcze zrywa i rozpacza Szukając jasnych tchnień; Ale na próżno uciszyć się lęka I próżno przeszłość oskarża rozrzutną... Ciąży już nad nim niewidzialna ręka - Ach, jak mi smutno!
Ilość odsłon: 1303
Komentarze
Nie znaleziono żadnych komentarzy.