Ja też lubię porządek:), ale w swoich wierszach jestem kotem, który tak leciutko dotyka ogonem różnych światów, tak lekko się o nie ociera, że sam tylko czuje - bardziej niż rozumie :)))

Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za pozdrowienia. :)

Niemniej jednak to jest taka poezja, do której nie mogę się przekonać. :) Tak bardzo metaforyczna, że traci z oczu logikę. Osobiście, lubię w wierszach porządek czasoprzestrzenny i konkret. Uporządkowałabym Twój wiersz pod tym kątem. :)

Lenko, odpowiem Ci innym swoim tekstem:)

jak bardzo czekam
aby czas który był
dojrzał

aby czas który jest
pękł

aby czas który będzie
rozrósł się we mnie drzewem
już

Też Cię pozdrawiam!

pomysł na wiersz dobry, ale mnie zniechęca umiejscowienie akcji w czasie, wg mnie jest tutaj spory bałagan.

czy to opis tego co było dawno temu, czy tego co jest? dlaczego zestawiasz te dwa obrazy, przeszłego i teraźniejszego, czemu ma służyć takie zestawienie?

pozdrawiam serdecznie

Dziwna, Aid, dziękuję, że się tu zatrzymaliście na chwilę.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie!

"zaglądam -
morderca w oczy przechodniów" - tak dałbym, ten "nieśmiały" jest...hmmm, albo chce peel albo nie - tertium non datur...
druga strofa mi się podoba najbardziej, nie wiem, lubię takie miejskie klimaty
pozdrawiam, Lucyno

Ta ulica, Lu, wydaje się taka najbardziej mi bliska.
Bardzo mi się podoba:)
Pozdrawiam:)

:)

To ostatnia ulica, bawcie się dobrze, przecież nie wiadomo co będzie jutro!

Dziękuję za Waszą obecność!

Lu, to taki dramat wewnętrzny człowieka, samotność wśród tłumu, tak, że aż ulice nawet "chcą przytulić" (świetnie zastosowałaś tutaj personifikację), poczucie winy i zagubienia. Myślę, że powinnaś trochę "rozbić" ten tekst, żeby łatwiej można było go "wchłonąć". Pozdrawiam ciepło :)