Pani Z dołu

na płótnie świtu

Na płótnie świtu
życie maluje mi dzień słońcem
za oknem nocy znikają
oddechy urwanego snu

słowa wymyte blaskiem
poranku dostają kolorów
i ubierają mnie
w dzisiejszą twarz

nastrój kawy niezależnie od pogody
pomaga życiu wrócić do ciała
zaspokajam cichy głód
wspomnieniem wczoraj

nowy dzień odcina pępowinę
rzeczywistość pojawia się
w krzyczących nagłówkach prasy.

Spóźniony autobus grzecznie
przypomina o sobie infantylnie
rozmijając się z właściwą chwilą

miasto budzi się
zawstydzone grzechami wieczoru
chowam twarz w dłoniach

też się wstydzę..

Ilość odsłon: 953

Konto usunięte

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

czerwiec 25, 2017 19:29

Podobają mi się niektóre fragmenty :-) Pozdrawiam serdecznie :-)

Joanna

2-2 2-2

czerwiec 25, 2017 19:08

Popracowałabym na Twoim miejscu nad tym tekstem.
,,nastrój kawy niezależnie od pogody
pomaga życiu wrócić do ciała
zaspokajam cichy głód
wspomnieniem wczoraj"

,,wspomnieniem z wczoraj" dodaj z lepiej będzie brzmiało. Czy jeden dzień kończy się na jednym wspomnieniu nie sądzę proponuję wspomnieniami .
Moim zdaniem:
Nastrój kawy niezależnie od pogody
pomaga nam odetchnąć
Uciec choć na chwilę
Wspomnieniami w przeszłość.
Wiersz cały do poprawki.
Pozdrawiam