Kudłaty chłopak spotkał go przypadkiem, chociaż mówiąc szczerze, trudno uwierzyć w przypadkowość takich spotkań. Wszystko jest zapisane w kosmicznym rozkładzie jazdy i pojawienie się ulicznych uzdrowicieli wspomnień, zostało rozpisane w grafiku czasu pracy aż do końca. Uzdrowiciel był ubrany w połatany mantel i ciągnął za sobą maszynkę do wymazywania rozczarowań i irytacji.

- Chociaż moja maszynka wygląda jak kupa złomu, to przecież nie to jest najważniejsze, – zagadnął uzdrowiciel - gdyż chodzi o skuteczność, o której nie śniło się nawet największym optymistom.

-A jeśli ktoś odczuwa potrzebę dostania w mordę, żeby ból fizyczny nadał cierpieniu realnego kształtu? – zapytał kudłaty chłopak - Aby przejście w stan euforycznego odrętwienia, można było jakoś ubrać w słowa.

- Wszystko to minie, za jednym pociągnięciem wajchy z drewnianą rączką – zapewnił uzdrowiciel, a jego połatany mantel zatańczył na wietrze, jak ceremonialny sztandar na spróchniałym drzewcu.

- Myślę, że ten, kto chodzi własnymi ścieżkami, ma prawo czasem pocierpieć – odpowiedział chłopak i popędził dalej, a skacząc po kocich łbach, prawie nie dotykał ziemi.