Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Wejść, zamknąć szklane, zaparowane drzwi. Odwrócić
klepsydrę. Usiąść. Zamknąć szklane, przekrwione oczy.

Opuścić biuro, zakład, miasto; zbiorową
wyobraźnię. Patrzeć na obłe sylwetki

pagórków i jak ostry wiatr
obiera je z chmur.
Ilość odsłon: 1247

Komentarze

czerwiec 12, 2023 13:34

Wielka szkoda, że nie ma tu więcej Twoich wierszy. Bardzo ładne obrazowanie, niby nic... Pozdrawiam

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-32-3

lipiec 05, 2017 17:46

może innym razem:) pozdrawiam

czerwiec 27, 2017 14:33

Dziwna, Angie - dziękuję.

Mithril, można jaśniej, na przykładach? Z góry dzięki.

czerwiec 27, 2017 14:30

...nadczynnościowy, infantylny zagadaniac

czerwiec 27, 2017 14:17

Bardzo mi się podoba :)

Konto usunięte

2-32-32-32-3

czerwiec 27, 2017 14:13

Fajny.fajny.
Nie przeszkadza mi wersyfikacja.
Patrząc na wiersze, które wstawiłeś,mówię: fajnie.
Nie wpisujesz się w jakieś schematy.
Nie lubię szablonów,choć miewam okresowe ciągotki:))
Zabawa formą i słowem jest fajna.
Tak se pozwoliłam swoje zdanie wyrazić:)
Ale co tam ja:)))
Pozdrawiam:)

czerwiec 27, 2017 13:40

Proszę Państwa, tutaj są po prostu przerzutnie i nieprzypadkowo zastosowane. Przyjmuję jednak na klatę, że przeszkadzają. Dzięki!

czerwiec 27, 2017 12:58

troche wersyfikacja od czapy, ale dobry pomysl.
Wersja Blazeja dobrze to ujmuje
pozdrawiam

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-3

czerwiec 27, 2017 12:53

Podoba mi się ta bardziej okrojona wersja B.J
Twoje pisanie również zatrzymuje :)
Pozdrawiam :)

czerwiec 27, 2017 12:50

Pozwoliłem sobie na moją wersję wiersza - jeśli to coś złego proszę upomnieć i zrugać :)

Zamknąć duszne drzwi.
Odwrócić klepsydrę.
Zamknąć przekrwione oczy.

Opuścić zbiorowy zakład wyobraźni.
Patrzeć na sylwetki pagórków.
Wiatr obiera je z chmur.