agnieszkaklekociuk
droga.
Prościej zawsze iść do przodu
Zostawiać w tyle to co upada wznosi się , nie pojęte czasy
Dawniej godzinami chodziłem na ślepo
Zawsze znając droge
Dziś zacieram drogi którymi szedłem
Strach przed prostotą , z pychy innych ludzi
Budze się i zasypiam
Nie zmienny czas
Tylko zmieniaja się ludzie w koło mnie
Przyszedłem dziś bo sie boją o to że kiedyś mnie stracą
światy nie pojete rozumem
Zbyt daleko zaszlem abym mogl się zatrzymać .
Ilość odsłon: 1280
Komentarze
Konto usunięte
lipiec 02, 2017 21:05
Niechlujstwo, błędy dyskredytują to co opublikowałaś...bo trudno nazwać to wierszem.
Czytaj, czytaj, czytaj...później pisz, a jeszcze później publikuj.
Anya
czerwiec 30, 2017 17:37
A ja autorce, poradzę, tak z dobrego serca... Weź się kobieto za czytanie.. proponuje na początek słownik j.Polskiego :)
Strasznie kadzisz grafomanią, niestety....
Konto usunięte
czerwiec 30, 2017 07:40
wrócę po poprawkach :-) Pozdrawiam Agnieszko :-)
Milo w likwidacji
czerwiec 30, 2017 01:53
To nie jest tekst gotowy do publikacji.
Z szacunku do Czytelnika pozbądź się błędów.
Następnie przemyśl treść. Napisz swoją opowieść tak, żeby odbiorca nie żałował poświęconego na lekturę czasu.