Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki



   srebrzy się ćma
   pulsuje
   tańczy
   srebrne światło
   bez litości
   gra i gna
   
   i wiruje
   brokat spadający
   zedrzyj 
   do krwi
   opuszkami palców 
   przykuj

   niech nie drży

   niech zapomni
   o tobie
   o sobie
Ilość odsłon: 2966

Komentarze

lipiec 07, 2017 16:53

Reniu, Asiu, pewnie macie rację. Za krótki tekst na takie powtórzenia.Ale zaryzykowałam:)
Tak mi się wczoraj napisało. ale rzecz jasna, że to nie musi być ostateczność.Pomyślę. Dziękuję Wam pięknie:)

Krzyś zażenowany poszedł. Biedactwo.

Pozdrawiam.

lipiec 07, 2017 16:10

I na tym polega magia komentujących, z byle jakiego chłamu zrobią kawał dobrej poezji, ten tekścik powyżej jest przykładem dla początkujących jak się nie powinno pisać, chyba że chce się być grafomanem z zawodu, kosz, bo to jest żenujący wierszyk

lipiec 07, 2017 16:04

Witaj Ewo :)
podobnie jak Renata (więc może bieli?) i jeszcze
zasugeruję usunięcie "i" z ostatniej linijki, i już się nie czepiam, bo tak w ogóle - po całości, to ładnie tu masz.

Pozdrawiam :)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-32-3

lipiec 07, 2017 15:29

Wszystko jest ślicznie tylko srebrzy i srebrne te dwa wyrazy za blisko siebie ... ale może się myle... poczekaj na inne opinie. Lubię to Twoje kobiece delikatne pisanie :-) buziak :-*