Jak przestrzeń wewnątrz brzmią muzyki jej producentów.
Taka jest terażniejszość, której właśnie chcę słuchać.
Trochę ich muzyka jest jak czyjaś pomoc dla kogoś.

Niektóre są już wieczne współczeności, te znalezione,
Wysłuchane z obecnego motłochu i jego złych przykładów,
Często niemyślnych, nie do zniesienia dla kogoś z uchem.

Niektóre produkcje przypominają muzykę klasyczną,
Symfonie, oprócz których wtedy nic innego nie było,
Nie miało miejsca, tylko klucze wiolinowe i nuty do gry.

Jednak teraźniejszość da się znieść, ja ją uwielbiam,
Pomimo, że są wszędzie krzyki, kłutnie i mordy, mniej
Czasu dla siebie i własnego umysłu - to ta cywilizacja

I nasz obecny rwetes cywilizacyjny przy każdej ulicy,
Który nie daje czasu się zastanowić; drzewu przeszkadzają
W rozwoju nawet sztucznie oświetlone jezdnie i chodniki,

Pomimo tego, że fotonów nie słychać, a co z człowiekiem
Chcącym przejść obok i posłuchać tego co lubi, co ma
Pomóc złapać własną równowagę i siłę znieść co resztę.