jeszcze nigdy nie chodziłam po Jeziorze Galilejskim

   wiele tym podobnych pomysłów przekraczało granice rozsądku

   gdy już szkopy opuścili z góry upatrzone pozycje

   a mój roztargniony ojciec przyjął zbyt dużą dawkę ołowiu

   stałam się światowej klasy zawodową kłamczuchą i wierzcie

   kuchnia pani nauczycielki nie zawsze pachniała selerem

   u hrabianki Szeptyckiej mieszkały książki różnego wyznania

   to tam gromadziły się nasze semantycznie rozchylone usta

   tam też dowiedziałam się, że współczucie jest jak topór

   zawód hrabiego to stopowanie rozwoju wypadków w czworakach

   wypieki pomocy domowej przechodziły ludzkie pojęcie

   jeszcze nigdy nie spotkałam przyjaciela wesołego diabła

   no, może wesołą diablicę szukającą przyjaciela

   we dworze walizki stały zawsze gotowe do wymarszu

   gdy dotarła smutna prawda – przestałam być kłamczuchą