Dziękuję za uwagi i dobre słowo. Zwłaszcza Panu Pawłowi Podlipniakowi. W końcu, człowiek obeznany ze swym fachem. Rzadko piszę wiersze.
Za ten tutaj dostałem nagrodę.

Co do fragmentów:

- pani pozwoli

To taki żart. Ale myślę, że rzeczywiście można go usunąć. Tak też chyba zrobię, zawsze to odchudzi utwór.

Fragment o powrocie z jam session, raczej pozostawię. Po prostu, tak było, kiedy mieszkałem przez kilka miesięcy w Warszawie. Bardzo często wracałem z nocnych lokali, z muzyką na żywo, jazzem, bluesem, funkiem.
Poza tym rozbije to chyba narrację. Tak jak i usunięcie części poświęconej rozstrzelanym i żołnierzom września.

Wówczas strofa o "tamtych niewierzących w swą młodość" stanie się nieczytelna. No i pierwsze co rzuciło mi się w oczy po przyjeździe, to właśnie wszechobecne ślady historii, tablice upamiętniające powstańców, ofiary egzekucji, poległych podczas wszystkich wojen, znanych mi dobrze z książek i lekcji historii.

Może ten czołgający się tramwaj, kapkę efekciarski, ale niech już będzie, jak jest. Wiersz sobie poleży, to się może coś przy nim pomajstruje.

Za to spodobał mi się komentarz odnośnie dentystów sępiących na butelkę, na kaca :)))

Niebo podziurawione gwiazdami. Od kul i pocisków.

Bardzo serdecznie dziękuję. Może będę pisał częściej. Chociaż to bywa ciężka robota.

Dziękuję za uwagi i dobre słowo. Zwłaszcza Panu Pawłowi Podlipniakowi. W końcu, człowiek obeznany ze swym fachem. Rzadko piszę wiersze.
Za ten tutaj dostałem nagrodę.

Co do fragmentów:

- pani pozwoli

To taki żart. Ale myślę, że rzeczywiście można go usunąć. Tak też chyba zrobię, zawsze to odchudzi utwór.

Fragment o powrocie z jam session, raczej pozostawię. Po prostu, tak było, kiedy mieszkałem przez kilka miesięcy w Warszawie. Bardzo często wracałem z nocnych lokali, z muzyką na żywo, jazzem, bluesem, funkiem.
Poza tym rozbije to chyba narrację. Tak jak i usunięcie części poświęconej rozstrzelanym i żołnierzom września.

Wówczas strofa o "tamtych niewierzących w swą młodość" stanie się nieczytelna. No i pierwsze co rzuciło mi się w oczy po przyjeździe, to właśnie wszechobecne ślady historii, tablice upamiętniające powstańców, ofiary egzekucji, poległych podczas wszystkich wojen, znanych mi dobrze z książek i lekcji historii.

Może ten czołgający się tramwaj, kapkę efekciarski, ale niech już będzie, jak jest. Wiersz sobie poleży, to się może coś przy nim pomajstruje.

Za to spodobał mi się komentarz odnośnie dentystów sępiących na butelkę, na kaca :)))

Niebo podziurawione gwiazdami. Od kul i pocisków.

Bardzo serdecznie dziękuję. Może będę pisał częściej. Chociaż to bywa ciężka robota.

Skusiło mnie skojarzenie z piosenką Niemena (jedną z moich ukochanych). Tak, że clickbait Ci wyszedł ;)
Jest w tym klimat, jest kapitalne tremolo tramwaju, znam podobnych dentystów od zębów mądrości, proszą mnie czasem o drobne, kiedy ich suszy. Nie wiem, czy to wiersz, ale nawet jesli koneserzy uznają, że nie, mnie się podobało.

niebo podziurawione gwiazdami- to dobra metafora

o!

prawdziwe i szczere, coś wreszcie do mnie "gada"

bez:

"- pani pozwoli"

"Idę z jam session

czołga się ranny

tramwaj

kołami wyklepuje tremolo


- Pod tym domem rozstrzelano dwudziestu

- Do ostatka tej ulicy bronili we wrześniu "


do przemyślenia