Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


 

 

nie pytaj mnie

tyle życia we mnie

że śmiech

i aura gdzieś prysła

 

teraz gdy pozwalam ci wejść

nie otwierasz drzwi

jakbyś wiedziała

 

a ja niczym obraz zeszłego lata

bardziej szary

nieruchomy

obcy

bujam się w ogrodzie

 

zapuszczam się głęboko

w ciało które w słowo

 

niczego nie zrozumiałem

Ilość odsłon: 931

Komentarze

lipiec 23, 2017 14:08

Bardzo przemawia do mnie Twój wiersz Ronin
Zostawiam jeszcze " coś" w czym pewnie nie gustujesz .
Pozdrawiam
https://www.youtube.com/watch?v=uxSUMBR2LVs

lipiec 20, 2017 22:08

Wersyfikacja jest ok

lipiec 20, 2017 11:32

strasznie poetycki ten tekst
może za sprawą przeokrutnej wersyfikacji
akcentującej niemal kazdy wyraz.