Były na ciebie skierowane satelity? Wiesz?
Nikt tak się nie patrzył ciągle jak na mnie.

Pewnie myślisz, że mamy swoje dusze.
A ja wiem, że mózg nie jest niczyją duszą,

W nim nie ma duszy tylko energia,
Tylko czekam na jej brak, może jej

Nie być za czyimś przyzwoleniem, kogoś
Mylącego się, że i taką mam - jak on.

Nawet nie wierzę w śmierć, chociaż tu
Jest w powietrzu, widzę ją w widmie oczu.

Co jest to życie, a niniejsze europejskie
Prawa człowieka spisane w Traktatach

Winny je chronić, bo cóż poza nim?
Pustynie, skały i ziemia z której i tak

Wyłoni się na promieniowanie słoneczne
Któreś z łodyg z liśćmi i tak od początku.

Może mam już siebie dosyć przez cały
Ogląd literatury i sztuki, ale będę pisał -

Nie polegam przy tym na kłamstwie i braku
Jakiegokolwiek szacunku jak jest u przyjaciół,

Znikaja po różnych zmianach jak w nocy
Słońce, a zostają wspomnienia jak jego odbicie.