Zobaczyłem ją tylko na chwilę
I już pewnie nie ujrzę jej więcej: 
Dziwny los
W moich piersiach wstało pragnień tyle,
Moje serce zabiło goręcej 
Na jej głos.

A jednakże zostanę nieznany,
Nie wywołam żadnego wspomnienia, 
Ani łzy,
I nie wiedząc, czy byłbym kochany,
Nieziszczone uniosę pragnienia, 
Próżne sny.

Gdym ją ujrzał, myślałem, że ona
Przyjdzie do mnie, z anielskim spojrzeniem 
Zwróci twarz
I wyciągnie ku mnie swe ramiona
Mówiąc: "Jestem twoim przeznaczeniem - 
Wszak mnie znasz?"

I myślałem, że przed nią uklęknę,
I zawołam w nadziemskiej ekstazy 
Słodkim snie:
"Jesrem wszystkim, co dobre i piękne,
Ja cię kocham nad wszystkie wyrazy, 
Kochaj mnie!"

Lecz złudzenie moje krótko trwało,
Poszła dalej, zimno, obojętnie: 
Próżnom drżał.
Nie widziała, co się ze mną działo,
Nie przeczuła, żebym dla niej chętnie 
Życie dał.

I zniknęła, jak w sennym marzeniu,
A jam jeszcze w naszych uczuć wierzył 
Cichy ślub,
Bom w tym krótkim przelotnym widzeniu
Długie lata słodkich wzruszeń przeżył 
U jej stóp/