w estetyce piękna ociężały świat umiera 

poskładane manekiny w idealnej formie

trzymając w garści kawałki marionetek

animatorzy w maskach zapełniają ulice

wypchany uśmiech w przecznicach 

w zaułkach świadomości tworzą nomenklaturę

banknoty w synapsach zastępują myślenie

duplikaty duplikatów zalewają kulturę

dobro narodowe bywa złem koniecznym

dzisiejszy dzień zapomniał nieśmiertelnych

nie wskrzesi serc zastygłych w kamieniach

więc nic już nie poruszy wykutych liter

tylko nieliczni w burzowych chmurach

wypatrując smugi światła na niebie

nie dla poklasku chodzą w zgrzebnych ubraniach

oświetlając sercem twarze pokoleń

dzierżąc dar Boga utrwalają kruche życie