Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

epoka lodowcowa nigdy się nie kończy
lód tworzy formacje o przedziwnych kształtach
a potem się rozpływa w błękitne jeziora
których fale spiętrza sinusoida mrozu

opuszczone chaty murszeją powoli
sypiąc próchnem z desek a okienne ramy
skrzypią zawiasami tam gdzie nie ma ludzi
ptaki gniazd nie wiją i nie ma narodzin

na kamiennych łożach strzaskanego brzegu
siadają czerwone odbłyśnięcia słońca
zatrzymane w oczach niepewnym obrazem
z ostatnim człowiekiem przepadną zachwyty


http://wiadomosci.onet.pl/swiat/niezwykla-syberyjska-wioska-w-ktorej-mieszka-jeden-czlowiek/xv8qh

Ilość odsłon: 3716

Komentarze

wrzesień 20, 2017 11:00

Dobre ;) pozdrawiam

Konto usunięte

2-3

wrzesień 20, 2017 08:46

Bardzo mi się podoba :-)

wrzesień 19, 2017 14:16

Dzięki Wam!! :)

Konto usunięte

2-5

wrzesień 18, 2017 13:20

wiersz bardzo ładny, ale nie byłabym taka pewna, czy ten człowiek się tam tak zachwyca...

sierpień 31, 2017 18:39

Au, świetnie spasowana metaforyka np. sinusoida mrozu... Baaaaardzo mi się podoba, i o dziwo, nie mam uwag ;-P Miło, że wpadłaś

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

sierpień 31, 2017 11:42

taki konkursowy
dopracowany
podoba się

sierpień 30, 2017 16:39

Rzczywiście, formy lodu są niesamowite. Bardzo ciekawy wiersz, dużo w nim przemijania i nieuchronności.
Pozdrawiam ;)

sierpień 30, 2017 15:17

Dziękuję za to, że czytacie.
Nieczęsto się pojawiam i dlatego dopiero dzisiaj odpisuję.
Pozdrawiam Was Lenko i Leszku :)

sierpień 20, 2017 21:02

Ładne obrazki i txt i foto.
Pozdrawiam

sierpień 19, 2017 16:08

Dodaję do publikacji sieprnia, dla równowagi. Kobiece oko i delikatność poezji, powinna być częściej doceniana. A to piękny obraz.